Debata na temat tego, czy poker jest wściekłością sportową …
Przez lata opinie na temat pokera jako sportu różniły się i spór trwa. Z jednej strony niektórzy koncentrują się na współczynniku umiejętności (na przykład), sugerując w ten sposób, że jest to sport, z drugiej strony są tacy, którzy postrzegają go jako grę losową. Chociaż pokerowi kilka lat temu oficjalnie przyznano tytuł “Myślenia” przez International Minds Sports Association (IMSA) – nie musi to oznaczać, że wszyscy akceptują taki osąd. Według IMSA poker dołącza do grona szachów, warcabów i brydża. Chociaż prawdą jest, że dystrybucja kart jest określona przez przypadkową zasadę, która nie różni się od tego, że nie możemy wpływać na to, gdzie kulka wyląduje w ruletce, jest tak wiele innych czynników, które rzeczywiście podlegają naszemu wpływowi jako pokerzystów. wpływ człowieka, który wymaga uznania. Decyzje podejmujemy samodzielnie, niezależnie od innych. Dodajmy do tego fakt, że poker jest grą matematyczną i możliwymi do zdefiniowania prawdopodobieństwami, a my, gracze, podchodzimy do gry w oparciu o nasze zrozumienie takich kluczowych elementów, przy czym niektóre są bardziej zręczne niż inne, a współczynnik umiejętności łatwo przewyższa szczęście . Cechą charakterystyczną sportu jest znaczenie treningu i ogólnej pracy nad naszą grą w celu poprawy i tak dalej, a to jest absolutnie typowe dla pokera. Profesjonalni pokerzyści ciężko pracują nad swoją grą i spędzają dużo czasu analizując nie tylko własne strategie, ale także strategie innych. Ponadto najlepsi gracze wyznają stare porzekadło o zdrowym ciele prowadzącym do zdrowego umysłu. Staromodny stereotypowy pogląd na pijących, palących papierosy, niezdolnych do pracy ludzi w wypełnionym dymem pokoju nie ma już znaczenia (i nigdy tak naprawdę nie był). W pokerze – podobnie jak w sporcie – wygrywa lepszy gracz (i lepiej przygotowany)! Zwykły gracz, który gra tylko dla przyjemności, nigdy nie może być tak dobry, jak ktoś, kto na co dzień traktuje tę grę poważnie, a taki truizm jest jedną z rzeczy, która wyraźnie wskazuje na to, że poker jest sportem.
Faktem jest, że na dłuższą metę lepszy gracz zwycięża, ale na krótką metę nawet zupełnie początkujący mogą pokonać najlepszych na świecie dzięki czynnikowi szczęścia. To jest kluczowy argument tych, którzy twierdzą, że poker nie jest sportem, ale grą losową. Weźmy jako przykład piłkę nożną. Jak często zdarza się, że najlepsze drużyny przegrywają z amatorami? Oczywiście w 20 takich meczach możemy być całkiem pewni wyników, ale są wyjątki. Czasami tak zwani no-hopers wyłaniają bardzo szczęśliwych zwycięzców. Wypadki się zdarzają. Więc znowu, w oparciu o takie kryteria, poker nadal pasuje jako sport.
Wniosek
To będzie dobra wiadomość dla świata pokera, jeśli gra otrzyma oficjalną, obiektywną definicję. Jednak słowo „sport” nie jest tradycyjnie kojarzone z tym, co robimy w pokerze, ponieważ zwykle wiąże się z różnymi formami ruchu, gry i rywalizacji, bardziej związanymi z aktywnością fizyczną. Wiemy, że poker nie wymaga wysiłku fizycznego – stąd podobieństwa do szachów czy brydża, a co za tym idzie zaliczenie go do gry mózgowej. Ale jeśli grasz w pokera profesjonalnie lub przez dłuższy czas, to oczywiście istnieją elementy absolutnie fizyczne, ponieważ konieczne jest utrzymanie skupienia i umiejętność równie wyraźnej analizy po wielu godzinach. Podobnie jak w przypadku szachów, najlepsi pokerzyści są świadomi wymagań zdrowotnych i po prostu nie można utrzymać się na szczycie swojej gry, będąc tak samo skutecznym po 200. rozdaniu, jak po pierwszym, bez fizycznej sprawności. W obecnej sytuacji coraz więcej wysuwają się na pierwszy plan opinie, które zdecydowanie klasyfikują pokera jako sport i jako spełniające te same warunki wstępne uzasadniające taką definicję. Jasne “ oficjalne ” definicje z pewnością zrobiłyby dużą różnicę w branży na wielu poziomach, ale może to zająć trochę czasu, biorąc pod uwagę publiczne postrzeganie pokera jako hazardowej gry hazardowej …
